Cierpienie na tej planecie powoduje jeden czynnik – wyrzuty sumienia/poczucie winy.

Sprytne wielce, bo na dzień dobry dostałeś strzał – grzech pierworodny, a potem wkroczyłeś w zaczarowany krąg, kary, winy i odkupienia grzechów.

Wyrzuty sumienia są jednocześnie: karą, chwałą i nagrodą. Jeżeli coś zrobiłeś żle, popełniłeś grzech, to słusznym i właściwym jest mieć z tego tytułu wyrzuty sumienia i poczucie winy, a skoro je masz, to już uff czujesz ulgę, bo zasłużyłeś dzięki nim, na słuszną karę.

Więc cały czas pływasz w wyrzutach sumienia. Najpierw wina, potem karę sobie wyznaczasz, potem gratulujesz sobie kary i jesteś dumny z jej wykonania. Rozumiesz?

Jest sprzeczne to z tym, że jednocześnie masz wolną wolę, która według mojego rozumowania, zakłada możliwość wyboru czyli doświadczania czyli w języku obiegowym popełniania błędów. 

Więc skoro możesz błądzić, to gdzie tu jest miejsce na karę i winę?

Myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem – moja wina. 

Myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem – moja odpowiedzialność.

I co ty na to, widzisz różnicę?

Czy przejęcie odpowiedzialności za swoje życie i nierozerwalnie związane z nim, ciągłe dokonywanie wyborów, a co za tym idzie korzystanie z wolnej woli zmienia perspektywę?

Oczywiście! To znaczy, że dopóki oddychasz możesz wszystko zmienić! Podjąć inną decyzję korzystając z wolnej woli, a to znaczy, że jesteś twórcą.

Natomiast nałożenie winy na samego siebie tworzy z ciebie ofiarę.

Czy jest jakieś rozwiązanie?

Oczywiście! 

Możesz żyć w poczuciu winy jak dotychczas. 

Lub cokolwiek robisz bądź robić będziesz, przestań z tego tytułu wzbudzać w sobie wyrzuty sumienia/poczucie winy.

Przestań mieć wyrzuty sumienia, że masz wyrzuty sumienia. Lub uwaga, teraz to już hit: przestań mieć wyrzuty sumienia, że nie masz wyrzutów sumienia. Dasz radę?

Twoja moralność jest twoim ograniczeniem. I pytanie brzmi: na czym moralność zbudowałeś?

Warto na to pytanie sobie odpowiedzieć.

Dzięki wielkie za czytanie.

Terminy wyjazdów.